Pompy odśrodkowe są jednymi z najbardziej rozpowszechnionych maszyn w środowisku przemysłowym. Technologia ta opiera się na dwóch centralnych elementach: wirniku i obudowie spiralnej, która zawiera wirnik i płyn w obudowie.
Pompy są dostępne w szerokiej gamie rozmiarów. Osiowe pompy odśrodkowe w miejskich instalacjach wodnych mogą być bardzo duże, podczas gdy w instalacjach domowych będą małe i kompaktowe.
Podstawy działania
Ciecz dostaje się do pompy przez wlot umieszczony w środku wirnika lub „ucho ssące”. Tarcie pomiędzy cieczą a powierzchnią obracającego się wirnika powoduje obracanie się cieczy. Wirująca ciecz jest następnie wyrzucana na zewnątrz wirnika przez siłę odśrodkową. To właśnie zjawisko powoduje, że obiekty obracające się wokół punktu centralnego oddalają się od niego. W ten sposób płyn uzyskuje energię kinetyczną.
Ilość energii dodanej do cieczy zależy od trzech czynników: gęstości cieczy, prędkości obrotowej wirnika oraz średnicy wirnika.
Z wirnika ciecz jest uwalniana do komory obudowy spiralnej i kierowana do wylotu tłocznego, a ostatecznie do układu.
Konstrukcja pompy pozwala na duże natężenie przepływu przy niskim ciśnieniu. Konstrukcja tworzy również bezpulsacyjny przepływ, co sprawia, że nadają się one do ciągłego pompowania.
Powszechnie panuje błędne przekonanie, że krzywizna łopatek wirnika pomaga przemieszczać ciecz, zatrzymując ją i przepychając przez pompę. W rzeczywistości łopatki mają za zadanie przeprowadzić ciecz przez możliwie najłagodniejszą drogę podczas jej przemieszczania się przez pompę. Wygięte do tyłu łopatki pomagają na przykład ustabilizować warunki przepływu przy wysokich prędkościach i zmniejszają obciążenie silnika pompy. Dlatego też, patrząc na krzywiznę łopatek, można określić prawidłowy obrót wirnika.